تاریخچه و نحوه ی پیدایش پمپ وکیوم

پمپ وکیوم اولین بار در حدود سال 1654 به وسیله شخص گوریک شناخته شد. این پمپ در ابتدا به صورت خام و به وسیله ی اتصالات غوطه ور در آب محکم نگه داشته می شد. بلافاصله پس از تولید بویل ، پمپ وکیوم پیستونی پیشرفته توسط رابرت هوک ساخته شد. تقریبا در همان زمان آکادمی del Cimento  فضای خلاء موجود در فشارسنج جیوه را برای انجام آزمایشات استفاده می کرد.

در سال 1682 بویل یک پمپ دو سیلندر را طراحی کرد ، که در آن فشار جو بر روی یک پیستون بیشتر کارهای مورد نیاز برای بالا بردن دیگری را انجام می داد. پمپ بسیار پیشرفته ای از این نوع توسط Haukesbee در حدود سال 1705 ساخته شد. این پمپ ها اساساً الگوی پمپ های خلاء سیلندری تا پایان قرن نوزدهم بود ، هنگامی که Fleuss پمپ روغنی سیلندری را معرفی کرد. برای تولید خلاء بالا برای تحقیقات قدیمی در مورد تخلیه گازها ، از پمپ های نوع Geissler و Toepler ، بر اساس تکرار مداوم آزمایش Torricelli ، استفاده شد که عملکرد بسیار کندی داشتند.

زمانی که Kaufmann در سال 1905 پمپ جیوه ای را كه به طور مداوم در حال چرخش است معرفی كرد دوران جدیدی در پمپ وکیوم آغاز شد ، که بلافاصله به وسیله پمپ وکیوم جیوه ای روتاری کنار گذاشته شد. پمپ های از نوع جعبه ، که نمونه های اولیه آن پمپ های آب قرن شانزدهم و هفدهم بودند ، توسط Gaede  و اشخاص دیگر معرفی شدند.

در سال 1912 Gaede یک پمپ را بر اساس یک اصل اساساً جدید اختراع کرد ، که یک سطح با سرعت به موازات خود حرکت می کند و با آن مولکول های گازی را جا به جا می کند. این پمپ که در اصطلاح مولکولی نامیده می شود توانایی تولید فشار های بسیار پایین را دارد. آخرین گام ابداع پمپ وکیوم نیز توسط گاید انجام شد ، هنگامی که در سال 1915 وی از حمل مولکول های گازی توسط جت بخار جیوه برای ایجاد خلاء بالا استفاده کرد.